Usta
Bunu bana yapma!
O aynayı yüzüme tutma!


Gördüklerimden korktuklarım var
Bir de görmek istemediklerim
Göreceğimden habersiz olduklarımı saymıyorum bile.
O aynayı tutma yüzüme
Gözümü kamaştırıyor
Aydınlığın değil
Karanlığın pırıltısı !


İçimde her an şımarmaya
ve inanmaya hazır küçük bir kız var.
Ki korkar hala karanlıktan arada
Arada bir gök gürültüsünden,
Ne yana eseceğini bilmediği rüzgarın çağrısından bazen.


Bakma yaşamışlığıma
Hayatın acemisiyim usta!
Beni türlü biçimlerde denemeye kalkma
Sevgi arsızıyım biraz
Sevenim olmadığından
Yüreğimin çoraklığından değil
Sevgiye boyun eğmişliğimden
Sevgisiz hayata inanmadığımdan.
Duyguları zayıflığı olanlardanım
Deneme onun için beni
Kaybederim.
Ama sen de kaybedersin;
Ben oyunu,
Sen beni.


Koşula bağlanmış sevgiden gelir mi hayır?
En iyi sınav zamandır.
Hüzünlerim de
Sevinçlerim de tavandır.
Öfkelerim alevlenmiş samandır.


Sana inanmaya geldim
Masumiyetime dokunma
Ki onu kaybedersem gülüşümü de kaybederim.
Kırılırım, incinirim
Ama sen de kırılırsın benimle.
Ben kaybettikçe
Sen de acırsın
İçindeki insan acır


Küserim kendime bazen yaptıklarımdan
Seni affettiğimden daha zor affederim kendimi
Affetmeden önce okurum canıma.
Ama bilirim seversin beni sen de.
Tadı yok değil mi bensiz sohbetlerin de?


Beni üzme ne olur
sen de üzülürsün
Gözümden akan yaşta kavrulursun
O yaşla kirlenirsin
O yüzden beni deneme usta!


Bunu bana yapma
Kendinin bile bakamadığı o aynayı
Bana doğru öyle tutma.
Sana inanmaya geldim
Beni hoş karşıla usta!