_______________o ses aynı ses değilki
kalbimi açayım her tonuna
yollardan izlerini toplayayım
bir çıkın yapıp, açayım önüne
al diyeyim seni sen de gör
bir çingene aşkı bu
bütün etekleri belinde
ama hesap soramaz
yaşanmamış günlerden


gülmez
bilirim kıkırdaşır yanında kim varsa
susar o, geçmişte kalır düşü
kitap arasına sakladığı kırmızı gül
önüne bakar yürür
görülmez kuytulara itelenir keşkeler!



30. 4. 2013 / Nazik Gülünay
________________________________________________
Keşke, "keşkeler" olmasaydı hayatımızda. Çoğu kez ona sığınmasaydık geriye dönüp baktığımızda. Belki de "keşkeler" değildir sebebi ve nedeni, pek çok hayal kırıklıklarımızın. Bir bakıma, kendimizi suçlar, geçmişimizle hesaplaşır duruma düşeriz "keşkeleri" anarak. Oysa hayal kırıklıklarında hep insan unsuru vardır, belkide birden fazla insan düşüncesinin etkisi.
İmkansızı yenemeyişimizin diyetini bize dayatanlar vermelidir,güzel yaşamlarda olşan hayalkırıklıklarının hesabını. Hele de bunlar insan sevgisi üzerine dayatılan ve oynanan oyunlarsa, o oyunu kuranlar utansın, birey olarak düzeyli insanın masumiyeti kendine yeter.

Çok güzel bir çalışmaydı bu şiirinizde, bireyin geçmişini, düzeyli insanların davranış biçimini, bilhassa da sevgiye dair dinamik ve önyargısız insanın zorunlu ve düzeyli davranış yansıtmalrını harikulade güzel irdelemiş ve anlatmışsınız bu tat veren, düşündüren şiirinizde Gülünay Nazik hanım. Esenlik ve mutluluk dileklerimle selamlayıp kutluyorum sizi.
Kemal Polat