Elbet her gece sabaha çıkıyor da...
Sensiz olanlar da eksiliyor mu ömrümden ?
Ben onları yaşanmış saymıyorum ki...

Bağırsamda duyulmuyor olmalı sesim...
Yoksa gel dediğimi duysan, koşup gelirdin sen...
Dayanamazdın ki..
Dayanamazdın değil mı ?...

Konu ettimse varlığını her şiire,
oku geç diye değil...
Oku gel diye...

Varlığımı adarım varolman için...
Acıtmaz ki senin yolunda hiç bir sancı...

Hep gördüğüne inandın sen...
Sevmedim, özlemedim, ölmedim sana göre...

Ne sözler yuttum karşında...
En son bir harf fazla geldi...
Sev’m’iyorum dedim... Yitirdim seni...

Sen yoktun...
Olsun...
Çaldım bir şarkının kapısını,
seni dinledim bir başkasının sesinden...

Nice "Amin"ler serdim yoluna...
Elbet biri getirir seni bana...

Kalbim bir başına nice ordular içinde...
Aklım ıssız nice düşünceler içinde..

Sanki, büyüleyici bir alfabeye mensuptu dilinden düşen her harf...
Farklı, çekici...
Alamıyordum kendimi seni dinlemekten..

Güvenmediği için aklına,
sevdiği için kalbine kızarsın...
Arada kalan sensindir...
Yukarı baksan hüzün, aşağı baksan hüzün...