sevgili
say ki yitik kıyıyım kuzeye bakan
önümde buzdağları
ardımda amansız sevda
ölgün güneşler batıyor bağrıma
batık sevinçlerim gibi
bir çocuğun ayak izini siliyor dalgalar
kahır damıtan kumsalımda


say ki o hüzün denizi benim
yakamozlar ağlıyor pusarık tenimde
martı gözlerinde kanıyor yalnızlığım
derinlerin kızıl vurgununda
tarumar mercan bahçelerim

sevgili
dolunayın kucağına doğuyor ölü yıldızlar
doygun bulutlar koşuyor düş mabedime
ateşten koza örüyor yüreğime hasret
gül diye göğsüme taksam da seni
ne buz mavi
ne yeşilsin hazanıma
say ki ıssız bir adayım
henüz doğmamış okyanusunda
arar bulur musun beni
böğrüne saplanan mutat sızıda

bozguncu çığlığıma musallat
sağır bir uğultu senden artakalan
ah şu kahrolası met-cezirlerim olmasa
kaldırıp gözlerimden ağılı perdeyi
geçmişi yakardım avuçlarımda
unutulmuşluğum gibi
unuturdum her şeyi...

Nuriye Zeybek
29 Ocak 2013 Braunschweig