hani, o zaman zaman gözlerinde gezinen bulutlar
ki her yağışı yüreğimedir
bin yılın hasretiyle
ve yıldırım çarpmasıdır gözlerin gözlerimde

yanmadım sayma
uzanamadığımda ellerine
sarılma geceyi kanatan düşlerine

azaptadır kör döngünün çarkında dolanan ruhum
yüklendikçe kısır hayatın çekim kuvvetiyle kamburlaşan bedenime
çekilirim yalnızlığın ahtapot kollarına

kapıldıkça büyük denizlerde anafor serüvene
boğulur düş serisi
dibe vurur sakındığımız imgeyle

sessizliğim
açmasın yeni bir çığır ufkunda
yorgunluğuma say dil kesikliğimi geceye

his etmelisin
ezikliğimi dudaklarımın titreyişlerinden
ki onlar yüreğimin sürüklediği ateştir hücrelerime
okuyabilmelisin satır satır yangına suskunluğumu

tutuştukça adanmış hayatın içinde ikimiz
dokunup tenin diline
çözmeliydin çoktan
haykırmanın zorluğunu
yakamazdık adağa mum
dışarı atamazdık umuda saydıklarımızı

balıkçının oltasına tutunan balık gibi
nasipsizliğimizle yüz yüze
topladığımız
beti benzi atmış hayal kırıklılıkları

hep ıslak kirpiklerim
konarken gurbetin kaldırımlarına adım adım sılaya sayıkladıklarım

yalnızlığın avuçlarında yumruk yumruk göğsüme gömülen o mahşeri kor
bırak
iliklensin yakan yakamla
sarsın kefenin düğümsüz elleri
biliyorsun ki bizi ancak o büyük vuslat (p)aklar



Sude Nur Haylazca