göz arkasında sepya perdeler aralanıyordu
dert sofralarına aç çocuklar düşüyordu yorgun sabahlara
köşe başları ıslak gözlü kadınlar kusuyordu kaldırımlara
sol yanımda bir yangın körüklüyordu birşeyleri kaçak göçek


o gece milyon kere suskundu tozlu aynalar
gözün aydın demeye dönuyordu nemli geceye yılgın bir ilkbahar

ansızın aralanan pencerelerde bir ses uzatıyordu kıysıya kendini
incecikten birşeyler mırıldanıyordu terkedilmiş otağıma


sessizce sızan sözcükler kendini zorla sevdiriyor
harf harf işliyordu soğuk kendini tutturmayan kirli bir çift ele


herşeyin üzerinden kalkmıstı ölüm kokusu

hızını ayarlayamayan aşklar doluyordu ıssız bir kalbe
açlığını bende tamamlıyan bir yanı vardı ki;

söyleyeme kıyılmayacak kadar güzel sözler düşüyordu gönülden


ikiyi dört eden her kuralı bozan yanları vardı
ince bir saz mırıldanışı tadında sözleri
birde keskin ve siyah gözleri elbette
kendime gelemediğim bir boşluk gibi
çarpıp düştüğümden beri



hiç bukadar sevinmemişim
düştüğüm girdabın diz kapaklarımda kanayan yarasına


bir aşkın derin ve acıtan izlerine rağmen
hiç severek karalamamıştım kendi üzerimden çizgilerimi...





GG






...