meharet kısa boyuna uzun bir yol diyordum inanmıyordun süleyman
oysa tenine harf düşüyordu o kabuğun emeğim göbeğinden soğuyordu




bazen şehirler insanlardan daha güzel çağırıyor insanı
biz o sesin makamını seviyoruz süleymanla

sonra şaré’ye konuk kaçıyoruz
yeşilin tenine üflüyor bir şey
karma karışık oluyoruz
koyusunda gözlerine denk bir dem sarkıyor geceye
biz sebebsiz soluğumuzu yutkunuyoruz

ikimizde kanıyoruz
süleyman kasığından yara almışcasına bağırıyor
ben içimin karışıklığını toparlıyorum

sonra
süleyman bir yolu oynuyor
ben se bir sokağı
ikimizde durduramıyoruz seni
sen içimizden geçiyorsun

işte yol biz içimizden geçenleri seyrediyoruz
demek ki süleyman ikimizde sağlam bir bünyeye sahip değildik
o sebebtendir ki kustuk içimizden geçen herkesi
ve her şeyi



şimo