Eski çamaşır bohçalarından
Gizli kalmış düşlerimi çıkarsam mesela
Korkunun buz parmaklarını
Çözüversem yüreğimden
Dudağımın ucunda
Bir cehennem şakası olsa yokluğun
Mor şafaklarda ağlayan baykuş değil
Adam akıllı duysan beni
Alabildiğince güçlü
Alabildiğince aydınlık
Alabildiğince canlı

Mesela diyorum
Ben üşürken soluk resimlerin gölgesinde
Sen zamanın dehlizlerinde düşsel bir çığlık
Çözemediğim bir sızı olsa aşkın
yüreğimden usuma uzanan yollarda kımıl kımıl

Mesela,
Salıversem gitse
İflah olmayan
Acısı dinmeyen
Bu sevdanın ipini
Kaçak bir uçurtma gibi
Saçlarının akına takılı kalsa öylece

Mesela,
Kavgada söylenmiş bir dize olsa adın
dizenin içinde ozan olsam ben de
Sevdamı yüreğimin önüne koysam
her akşam bir umudun sesiyle boğulsam da
Ve yaşamak
Ve gülmek
En büyük amacım olsa

Mesela diyorum
Yılların ardından kopup gelen
Ölü bir sonbahar yaprağı olmasa sevgi
Yeniden yeşerse avuçlarımda
Gözlerimdeki öfke, içimdeki nefret
Yüreğimde tutuşan yangınlarda yansa

Mesela,
Bir şeyler yaşayamamanın buruk sancılarını
Başkaldırılara uzanan yanlarımdan söküp atsam
Yeşertsem kurumuş umutları çocuk yüreklerinde
Sürgün dal uçlarında
Hiç usanmadan

Mesela diyorum
Yıkılmışlığıma rağmen boş versem
Yalan olan her şeye
Yaslanıp dağların yücesine
Söylesem türküsünü sevdamın
Bu evrenin en güzel güneşi doğsa
Özlediğim en aydınlık sabaha uyansam
Mesela, mutlu olsam
Mutlu olsa tüm insanlar
Alabildiğince özgür
Alabildiğince coşkulu
Alabildiğince, MESELA...