Uykusuz gecelerin sabahında
Yüreğimi yoklarsın
Hasretle demlenmiş bir bardak çayın
Buğusu öper yaralarımı
Bir ıslık sesi okşar saçlarımı
Usuldan usuldan kabuk bağlar acılarım
Sonra, bahar yüklü gözlerin girer
İçimin dehlizlerine
Donmuş umutlara nevruz sevinci

saçlarıma bir tufan hüzün takılmış
Gözlerimin derinliklerinde ırmaklar beslenir
Seninse gözlerin
Ertelenmiş gülmelere çağrı pusulası

Düşünmemenin çaresini düşünüyorum
Usuma ulaşan her damar seni zonkluyor
Gidip yaşamalı mıyım şimdi yeniden
yoksa kalıp ölmeli miyim?
O delişmen yokluğunun bıraktığı boşlukta

Bu yürek, bu sevdayı çekemez dediler
Kim ne derse desin
Adresindir yüreğim
Herkes bilsin istiyorum
Sevmenin böylesini

Yalan değil
tüm acılarım çiçek açtı seninle
Beşinci mevsimi yaşıyorum şimdi
Ne yaz, ne güz
Bunun adı sevmek
Bunun adı umutlar yeşertmek
Yarınlara dair

Yalan değil
İkinci baharı yazıyor tüm takvimler
Bense gözlerini çiziyorum duvarlara

Gidiyorum deme sakın, olmaz mı?
Gidersen
Kimsesiz bir mevsim başlar ardından
Acılar saygısızca oturur
Yüreğimin darağaçlarına

Sensiz her gecenin sabahında
Ayrılık şarkıları olur, günaydınım
yanaklarıma süzülen damlaların sıcaklığında
Tüm göçmen kuşların anıları kopar içimden
Kaskatı gülüşlerde bekleyişin ağıtları
Seni düşünürüm, ellerini, gözlerini..

Gidiyorum deme sakın olmaz mı?