unutma canımın içi
fırtınalardır sevgiyi büyüten...

inip seher vakti mavi sulara,
yeni doğan güne merhaba der gibi
yaklaşan bir tekneye el sallamak,
ayaklarına dokunan soğuk suda ürpermek gibi.
rüzgarda dağılan saçlarını okşamak
ya da yosun kokusunu çekip ciğerlerine
salaş bir balıkçı kahvesinde
iki çay söylemek gibi...

dalıp mavi sulara anılara gömülerek..

mesela bir mitingte elele sloganlarımızı haykırırken
’’dağılın’ uyarısına direncimiz gibi..
basınçlı suyla ıslanıp, biber kokusuyla öksürmek,
parçalanırken ciğerlerimiz, yanarken gözlerimiz
sığındığımız
arka sokaklarda toplanıp, taş aramak gibi...

soğuk bir kış günü,
yürürken Ankara’nın karlı yollarında
üşüyen ellerimizi birbirimizde ısıtmak gibi..
buharlaşırken nefesimiz
Temel fıkralarına kahkahayla gülmek
ve ayrılık saati geldiğinde sesimizi unutmak gibi..
ahh canımın içi
özlemdir sevgiyi yaşatan..
sevdayı yürekte taşımak
sözcüklerle çoğalan şiir gibidir..


çayım bitti,cebimdeki bozuklukları saymadan
bıraktım tahta masaya
kalkıyoruz, umudum ve isyanımla..

yürekte sevdam, aklımda sen..
bir de insanlar
yani işçiler
yani çocuklar
yani biz,

kentin sokaklarına dalıp, insanların arasına karışmak gibi..



hkaraşahin
01 Nisan 2013