bir bulut geçiyor hüzün yüklü
yosun kokuyor kıyılar
emek kenti ter kokar bilirdim oysa
ağlarda balık kokusu
orda mısın

aklımda son gülüşünün silüeti
taş kaydırıyorum bak, ustalaştım biraz daha
martıları duyuyor musun

yürüyorum yakamoz ışıltısında
deniz sen kokuyor yokluğunda
sahi sardunyalara su verecektim
aklım gülüşünde kaldı unuttum
şimdi o kentin neresindesin

o şehirde neler oluyor şu anda
bu şehir çok karışık
işten atıldı işçiler mesela
’Emeğimiz onurumuzdur’diyorlar
duyuyor musun

gün güne ekleniyor yeşil çadırın gölgesinde
karşıda tam karşıda vurdumduymaz hayat!
şehrin demokrasi meydanında
onurlu
yalnız
direngen,
haklı...
işçiler çay demliyor
alır mısın

sonra yürüyorum.. düşünceli
bulutlar dökecek yükünü birazdan
şemsiye de almadım ne de olsa yaz
yarın yine çoğalacağız
bugün benimle ıslanır mısın

iki çocuk gözlerine takılıyorum
çadırın arkasında oynuyorlar
’ölmek var dönmek yok’ pankartının yanında
birinin adı Deniz diğerini bilmiyorum
çocuk olmalı diyorum, çocuk
benimle oynar mısın..

sahi
biz en son ne zaman oynamıştık
körebeyi mesela
çocuk saflığında...

Hasan Karaşahin
24 haziran 2014

Şiirimi güne layık gören seçki kuruluna ve yorumlarıyla beni biraz daha yüreklendiren şiir dostlarıma sonsuz teşekkürlerimle