henüz bir adın yoktu
sen annenin karnını tekmelerken
ben “bebeğim bebeğim” derdim
elini yüzünü kaşını gözünü merak içinde..


seni ilk kucağıma aldığımda
ilk hissettiğimde nefesini
parmağımı ilk sıkıca kavrayışını
hiç unutmadım


sana çok ihtiyacım var diyordu gözlerin
“sakın beni bırakma” tutuşuydu ellerin


adını aşk koyduk
A
S
L
I"
M
aşk koyduk adını..


bebeğim,ilk göz ağrım,gözümün nuru
seninle büyüdüm,seninle güldüm
seninle hastalandım
seninle iyileştim

ilk gözağrımsın, derim ya hep
hayatı senden öğrendim
bildiklerimi sana anlatırken
babamın “baba olunca anlarsın” sözünü
seninle anladım



sen benim en gülen yüzümdün
sen benim en kanatsız meleğim
sen benim en güzel eylülüm
en derin gülüşüm..
bahçemizdeki güller düşerdi gülüşüne
kokun sevgi, rengin cankırmızıydı
gözlerin Deniz
sesin Bahar


büyüdün, büyüdük birlikte
en büyük sevincim
en mavi hüznümdü gözlerin
çünkü sen benimdin,
hiç büyümeyen bebeğim..



biliyorum yine yutkunacağım
yine dilim tutulacak, konuşamayacağım
şimdiden söylüyorum
sevgidir insanı mutlandıran,
sevgidir, unutma..



bırakıyorum sanma ellerini
seni sana emanet ediyorum
bir de sevdiğin adama
mutlu ol bebeğim
mutlu ol daima..



“dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak herşey..”