hangi duvara yasladın kalbini Berrecan
masal şehrinin hangi çıkmaz sokağında
yolunu kaybettin yarınların
kalbini uzatsan tutardı kalbim
sussaydı gözlerin
inanırdım Allah’a inandığım gibi

güneşin olmadığı diyara gidemezsin
gözünü kapatmaktan başka
bak tersine sarıyor plaklar
ve gittikçe nefes nefes kısalıyor şarkılar

şimdi öğle vakti
ve ezanlar okunuyor Şems mabedinde
nedir bu çağrı
nedir bu serçelerin bile usulca dinlediği buhurdan melodi
bozuk umutlarımı biriktirecek
bir kumbaram bile olmamışken
beş musluklu çeşmenin efsunu nedir

tedavülden kalkmış efkarlar bitiyor
yangınları çoğalıyor yalnızlığın
ve en büyülü kuytu
sahilsiz okyanusunda çağlıyor insan kalbinin
yarasına aşk külleri basan adamlar
aşkın darağacında sallanıyor bir bir
olacak olandan nereye kadar kaçabilirsin ki Berrecan

yağmur diyorum susuyorsun
elma armut diyorum
aşkın ifşası hatadır diyorsun
hadi öyle olsun

takvimler eskiyor
yollar eskidi
ya biz Berrecan biz
neresindeyiz ömür mühletinin

kim ihbar edecek çalınan aşkı
daha tadına bile doyulmamış bu aşkın izharı kime düştü

bir uçurumun duldalığında
bize el-eman düştü
el-eman Berrecan
el-eman
Ya Hannan
Ya Mennan...


Zafer ŞIK
nisanaüçkala