bu gün gel olur mu
çok özledim...

köhne kasaba evim ocağım şenlensin
içim titresin sevinçten gözlerim delirsin gel ne olursun...

sensizliğe batıp
ıslanmış kirpiklerime güneş doğsun
yollarına baka kalmış gözlerim yerinden çıksın...

solmuş yanaklarıma bahar gelsin
yüzümde yedi veren güller gonca versin dal dal...

kaç bahar yaz hasreti yüz edip bekledim
insafsız mısraların gölgesine iğreti ömürler tutuşturup...

her mevsimi bahar bilip kaç ömür yeşerdim
yarınlar çürüttüm dün gibi toprak kokusuna biat ederek

bekledim...

bu gün gel nolursun
bu gün...

göz kapaklarımı acıtmadan ağlayamıyorum
kül rengi yanaklarıma değmeden keder

kirpiklerimi terketmeden buz kesilmiş damlalar
yedi renkli gök kuşağı umut kaybolmadan göğüm kararmadan
gel ne olursun...

kabuk bağlamış yaralarımı özlemin kanatmadan
sol yanıma hain sızı çökmeden gün gibi güneş gibi gel...

avluda koca çınar bir daha yapraklarını dökmeden
kasabalı çocukların yüzündeki bayramlık sevinçler tükenmeden

özlemlerim şiir şiir kanamadan
bir bardak çayın sıcağı geçmeden buğusu üstündeyken
kasabanın sokaklarına sağnak olup yağmadan gel ne olursun...

gel
bu sabahta kumsaldan ölü yıldızları toplamadan
gel artık ne olur yıldızlar ölmeden...

aminlerim tükenip avuçlarım kapanmadan gel ne olursun...


Hasan ODABAŞI