Kibirle kabarmışsın ey “hayaller sultanı!”
İstersen gel hele sen, önce kendini tanı
Gücün yetmez nefsine, fethedersin her yanı
Elinde tahta kılıç, bineğin kargıdan at
Fanidir deni dünya, üç beş günlük saltanat…

Nefsâni maksutları, mabutların yaparsın
Sonra da gece gündüz hep onlara taparsın
Böylece maazallah doğru yoldan saparsın
Uçurmaz seni asla taktığın altın kanat
Fanidir deni dünya, üç beş günlük saltanat…

Böyle gelmiş bu düzen sanma böyle gidecek
Hak, ne ki takdir etmiş elbet zuhur edecek
“Sultan-ı hâyâlistân!..” Hayallerin yitecek
Gel, sarılma dünyaya meşru ecele inat
Fanidir deni dünya, üç beş günlük saltanat…

İmtihan dünyasında geçip giderken süre
Elbet bir gün duracak emirle dönen küre
Hele şöyle bir düşün ne sığdırdın şu ömre
Bir varmış da bir yokmuş, arpa boyuymuş hayat
Fanidir deni dünya, üç beş günlük saltanat…

Hepsi boş, hepsi hayal dünyalık emellerin
Bina durmaz üstünde çürümüş temellerin
Meftun’um, faydası yok ihlâssız amellerin
Sultan olsan kaç yazar, fani dünyada heyhat!
Fanidir deni dünya, üç beş günlük saltanat…

Mutlu sona ulaşmak… Kavuşmak, “asıl sanat…”

Kadir Çetin