Dağ kokulu rüzgarların
Ceylan bakışlarında doğdu o kadın.
Güllerin bülbüllere sevdalandığı seherlerde
Ve
Bahar soluklu gecelerde dindirdi özlemlerini.


Zifir saçlarında dinlenirdi binbir renk yıldızlar
Gelinciklerin gelin edildiği bahçelerde
Ay ışığına dem tutan bulutlar kekemeydi gözlerine.

Sınırsız sevdi gökyüzünü kadın
Duygu duygu uçarken ak güvercinler
Nefesi diken diken
Kanatırdı hep içini yaz güneşi sevgiler.

Kirpiğinden tutuşan düşlerinde
Yağmurun yeni ıslattığı
Buram buram toprak kokusu
Ve !
Kor kızılı dudağında yanık bir türkü
Küçük ve ağrısız pusulara diz çöktü kadın.

Yüreği hala çocuk
Hisleri boncuk boncuk
Can eriği gözleri
Sanki fesleğen kokulu bir tomurcuk.
Sözleri telaşlı martılar kadar.

Ah !
Ah bir de kapanıverse
Özlemlerin çatlattığı yaralar.
Bulansa dağların moruna
Meltem esse rüzgarlar.

Yine de akşam alacasında
Işın demetlerine sarınıyor kadın.
Şiirlerle beslenerek, bir çiçek büyüyor şimdi
Tüm zamanların özlem bahçelerinden.

Ve artık
Elleri ateş, yüreği güneş
Gamze topluyor o kadın
Yere düşen gülüşlerinden.

Yüksel Beyocaktan