Bodrum mavisi çocuk şiirler getirdim
Begonvillerin sardığı bembeyaz evlerden
Bodrum bir deli mavi
Karıştırırım bizi bazen...
O şair,
“sen turkuaz bir kıyı şehrinde...” diye başlayan şiiri…
Bu yüzden yazdı, beni hiç tanımadan...
“Hiçbir sözcük gözlerine bakmadan vurgun yiyemez ki
Okyanusum…”
Diye bu yüzden dedi adam...

Süzülüyor nazlı gelin yelkenler...
Daracık sokaklarından geçeceğim az sonra
Çocuk sesimin çığlıklarıyla
Çakır keyif gençliğim...
Barlar tekilacılar balıkçılar meyhaneciler...

Kaldırımlar sallanırdı ıslık sesinle
Arnavut kaldırımlar...
İşte derdi : “ Bodrum’un en güzel kızı…”
Kayıkçı...
Utanırdım topuklarım girerdi kaldırımın içine...
Bir çocuk sesinde koca bir kadın
Şiirler getirdim İstanbul’a...

İstanbul gri mavim
Yaşanmamışlıklarım...
Neresinden başlasam...
Köprülerinden geçerken büyüyor şiirlerim…
Ve heyecanlıyım hala…
Şehir içinde şehir bulmaca oynarken keşfettiğim kadınlığım...
Devasa binaların küçülürken gözümde
Gittikçe…
Öyle eski ve öyle güzelsin ki...
Vazgeçemem cennetinden de
Cehenneminden de...
Öyle aşığım işte!
Öyle aymaz...

“Ben de daha önce Bodrum’da yaşadım.
İlerde yine orada yaşamayı istiyorum” dedi adam...
“Bende, bende…” dedi kadın.

İlk anda anlamışlardı anladıklarını bilmeden
Bu şehirde nefes alamayacaklarını
Öyle de oldu hikâye...
Aşk bir tesadüftü her şeyden daha çok…
Kafamıza düşen bir şey kadar tesadüf...
Yeniden geçmek için delirdiğimiz…
O üst sokaktı; bir daha düşsün diye beklediğimiz…
O taştı
Kafamıza
Kaldırımlarda...
Kentlerdi, kasabalar, köyler...
İsim bitki hayvan şehir oynarken
Bitkisel hayatta bir şehirde…
İsimle hayvan arasında sayıklamaktı adını!

İnsan olmayı üstün bir meziyet sanmaktı
Arı olamamanın şansızlığıydı belki de…
İnsan olmanın şansı...

Aşk
Gidemem cennetinden de
Cehenneminden de...
Dediğimiz
araftı.

Bodrum mavisi çocuk şiirler getirdim sana
Begonvillerin sardığı küçük beyaz evlerden
Bir bayram sabahı…
“Dedeme gösterdim resmini…”
“Bu daha çocuk yaşı kaç?”
“ Bilmem, hiç sormadım…”
“ Bence on sekiz” dedi adam...

Gülüşüm şeker dağıtıyordu çocuklara
Kadın gülüşüm, görmedi...
Bende hiç tanımadan sevmiştim dedeni...


Öyle tek ve özeldin ki...
Git m e d i m
Cennetinden de
Cehenneminden de...

Bodrum mavisi...
İstanbul grisi...
Dedim ama…
Doğuyorum
Kömür karası...
Hırçın dalgalarında Karadeniz’in
Zonguldak, mavi siyahım
Hikâyemin gizli öznesi
Ve
Dolaylı tümleçlerim...

Masmavi şiirler getirdim size
Denizlerimden...
Okyanus ötesi bakışlar
Bir de…

Hiç b ü y ü yemeyen şiirler...
Lakin:
Zaten ben şair değil
şiir olmak istiyorum.