Kalbimde ağarmaya dönüksün
Beyaza çalan saç misali
Bu kış sarılmakta yoksun
İçimde meçhul derinliğinle
donuyorsun.

Neşeyi aç acıyı kıs
Ruhumda koca bir delik
Tam senin ebadında
Ne kadar kısarsan kıs
Tabiatım kara kış

Daha fazla açtım müziği
En çok kendi iç sesimi
Sonra dünyanın bu ağır yaralı dış sesini
bastırdım

Deli gibi dans etmek istedim
Saçmalamak ve çıldırmak
Çünkü bencil ve şımarığım
Aşk beni ayartır izin veriyorum
Hepsini yaptım

Baharı getirmek için
çiçekleri zamansız mı suluyorum
hemen gelmezse dağılıyorum
Geç te olsa gelsin beklerim
Açarım kapıyı saatsiz
Bilirim gelse de çok kalmaz
Olsun yine de gelsin

Keder beni demledi
Ben kederi içtim
Tüm sesleri bastıran
sağanak bir yağmur geldi dış sesten
Doğa bizi küçümsedi ve haklı!

En güzel müziğini açtı bana
Damlaların sesi kulağımda
Kendileri gözümden akıyorken
Müziğimi kıstım.

Yağmura eşlik eden
Cılız bir ses duydum radyoda
O şarkı...
" Hayat hayattır" diyen...

Neşem saksılara dolup taşarken
Soluğum hızla
Buzlarımı çözdü, ısındım
Sonra utandım bu bencil huzurdan.

Utanç beni demledi
Ben ardan geçtim
Artık hemen yaz gelmese de olur.

Yağmurun şiddeti hafiflerken
Dış ses kısık
Belli ki dindi yağmur
“Hayat bu” dedi iç ses.

Beni sevdin ama en çok kendini
Kendimi sevdim ama en çok seni
Belki de tam tersiydi
Ya da hiçbiri…

“Asıl sen bencilin tekisin!
Aşkın güzelliğinden şımarmadın
Aklını kaybetmedin
Yolunu şaşırmadın”
Diye yüzüne haykırmak isterdim
Yağmur benim yerime söyledi.

Öfke beni demledi
Ben sevgiyi tuttum
Boş bir kâğıda bir çiçek çizdim
ve suya attım
hepsi bu.