Hükümsüz bir aşkın içindeyim bu gece
Gözlerim tutuklu kaldı özlemlerimde
Ellerim kelepçeli
Alevler sarmış dört bir yanımı
Duvarlar sararmış bir yaprak gibi bu gece
Tel örgüler ortasındayım
Yangın yeri yüreğim
Firar etmiş düşlerim

Hükümsüz bir aşkın içindeyim bu gece
Deli gibi yağan yağmurların ortasındayım şimdi
Sırılsıklam ıslanacağım bu gece
Son kez bir düş kuracağım
Acının öfkenin dar/ağacına mutluluğumu asacağım
Son kez bir adım atacağım
Kimbilir belki şafağı görmem bu gece
Ve kimbilir son kez bir nefes alırım bu gece

Hükümsüz bir aşkın içindeyim bu gece
Son kez ağlayacağım dertleşeceğim kendimle
Bir kardelen gibi karlar ortasında açacağım
İçimden sana yazdığım son şiirimi okuyacağım
Son kez kendime sarılacağım, sana sarılıyormuşum gibi
Ve son kez kirpiklerime resmini çizip yumacağım
Hiç uyanmadan sabahı görmeden uyuyacağım bu gece

Hükümsüz bir aşkın içindeyim bu gece
Pimi çekilmeye hazır duracak yüreğim
Belki yüreğim yokluğunda infilak edecek
Belki paramparça dağılacak sensiz kaldığım bu gece
Son kez kendimi bir uçurumdan atacağım aşağıya
Son kez bir sigara yakıp dumanında nefessiz kalacağım
Ve son kez Deniz’in dibine dalıp boğulacağım bu gece

İbrahim DALKILIÇ