Kaç gündür bir hücrede seni bekliyorum
Ne bir gün ışığı nede bir hava giriyor içeriye
Karanlık bir hücre bu
Bir bıçak kadar keskin
Ve bir şubat gibi soğuk
Dudaklarım bir yaprak gibi çatlamış
Ve tenim
Kurumuş bir toprak gibi
Susuz, havasız ve ışıksız
Gün ışığı yoktur
Küf kokuyor duvarlar
Bir mapusta gibi volta atıyorum
Dört duvar arasında
Özleminden başkasını bilmediğim
Birtek seni düşlediğim
Seni bekliyorum ellerim kelepçeli
Tel öğrüler var kör pencereden bakıpta gördüğüm
Bu paslı bir kör pencere
Birde çok uzakta duran
Kardelen çiçeği var
Kelebek konmuş üzerine
Yalnızca o kelebek dokunuyor
Bir teni okşar gibi okşuyor
Kardelenin yapraklarını
Kaç gündür bir hücrede seni bekliyorum
Ne bir gün ışığı nede bir hava giriyor içeriye
Kayıp adreslerin içinde boğuluyorum
Sararmış hüzünler çöküyor üzerime
Taş baskısı afişler gibi
Duvarlarda insan iskeletleri
Ve kayıp edreslerden gelen rehine gibi
Tek kişilik hücrede seni bekliyorum
Ellerim kelepçeli
Dilimde keskin bir bıçak
Ve kan gülleri takıyorum
Özlemlerimin saçlarına

İbrahim DALKILIÇ ( 23/02/2013--18:40 )