Sıradan yürekleriyle bakabildiklerince baktılar
tek gördükleri geçmişlerinin yanılgıları
ve yedikleri kazıklardan kalan güvensizlik duygularıydı

bir dil olmalıydı onlara da yakın
paranın dışında
yani onlar rutubetli duvarlardı
biz suçsuz yağmur damlası
çok konuştum onlarla
boş sokaklara yankıydım sanki
kaybettim evet
onları kazanmayı denedim ama başaramadım
benden önceydi kaybolmuşlukları

hayat öğretisi
bir kadını şefkatinden soyacak kadar acımasızlaştıran her neyse ölmeliydi
inancı göremedim ruh anatomilerinde
insanı koklayamadım çaresizliklerinde

yeşil bir elmayı kemiren kurda
boş bir kozaya göz diken örümceğe
zannetmek yakışmazdı
kurulmuş tuzaklardan
dedikodulardan
menfaatlerden geriye sadece iç dünyalarınız kalacaktı
başbaşa
koyunkoyuna uyumak gibi
masalsı

onlar gerçeğin masasından kalkalı yıllar olmuş gibiydi
hiçbir kitapta yazmıyordu
çünkü okudum
onlar ormanın içiydiler ilerledikçe karanlık
çünkü yürüdüm
bir aslan nasıl görüyorsa
uyanık uyuyan bir derviş nasıl hissediyorsa öyleydi işte

Sıradan yürekleriyle duyabildiklerince duydular
anlamsızdılar…

















.