Sen gidince hiçbir şey değişmedi
Herşey olduğu gibi duruyor
Kalbimin kırılmasından ve paramparça olmasından başka
Seni olduğun gibi seviyorum
Her unutmaya çalıştığımda
Aklımla yüreğim arasında kalıyorum
Ve aklımı kurşuna dizerken
Yüreğimi bir uçurumdan aşağıya atıyordum
Yazdığım her şiirimin için de sen vardın
Mürekkep kokan beyaz bir kağıt vardı
Kanadı kırılmış bir beyaz güvercin vardı
Sen arkana bile bakmadan çekip giderken
Sen bir veda bile etmeden çekip giderken
Ve sen bir başkasının yanındayken
Benim içtiğim ilk sigaradan başımın nasıl döndüğünü unuturmuyum
Unuturmuyum yüreğim acılar içinde yığılırken yere
Senin umurunda olmadığım günleri unuturmuyum
Kendimi yıktığım bir gece de
Ben ne zaman senden gitsem
Sen usulca kalbime sokulup hatırlatıyordun kendini bana
İnatla beni sevdiğini söylüyordun
Ve ben her defasında inanıyordum sana
Her defasında kandırıyordun beni
Sen nerede olsan orada ben vardım da
Benim olduğum yerde sen yoktun
Sen rüyalarında mutluluğu düşlerken
Ben şu buz gibi geceye yüreğimi asıyordum
Seni aradığımda açmadığın telefonu unuturmuyum
Unuturmuyum kalbim kanarken
Senin kalbinde olmayışımı
Gözlerimden akan yaşları unuturmuyum
Ve nefesim kesilirken seni düşündüğüm de
Bensiz nefes aldığını unuturmuyum
Unuturmuyum senin umurunda olmadığım da
Ben kalbimi defalarca senin için kurşunladığımı unuturmuyum

İbrahim DALKILIÇ