Gökyüzü inliyor
Derinleşiyor acılarım,acı veren her iniltide
Ve yüreğimdeki cehennem ne kadar dipsizse
O kadar iniyor düşlerim dibe
Sonunu göremedikçe,
düşler mezarlığına bir mutluluk daha gömüyorum ve yerini bırakıyor bin acıya…

Aynalarla dostluğum bitti!

Çünkü hangi mevsimde bakarsam bakayım
Saçlarımda kar taneleri varmış gibi gösteriyor
Ve yüzümde hep ağlamaklı bir çocuk ifadesiyle…
Bu yüzden küstüm aynalara,barışmayacağım!

Mevsimlerim dağlarıma küstü küseli
Çiçek açmıyor bahçemde
Çorak topraklara dönen yüreğimde,
yalnız acılarım boy gösterebiliyor
Mevsimsiz,renksiz…

Göz pınarlarımdan düşen her damla boğarken dünyayı
Dağlarıma yetmiyor
Mevsimler benimle barışmıyor
Çaresizim ama o da fayda etmiyor…

Ben yıldız toplamaya çalışırken umutlarım için
Yıldızlar kayıyor avuçlarımdan
Korkuyorum;
Koşamıyorum ardından,
Çünkü ben ne zaman yıldızlarımın peşine düşsem
Gökyüzü düşüyor yüreğimden
Maviler yitiriyor renklerini
Ve mavi umutlarımın yerini matem bir siyah alıyor…

Sanırım yıldızlar beni sevmiyor.

Canım yanıyor
Derdimi kime açsam bilmiyorum
Suya anlat derdi annem hep
Ama denizleri seviyorum kurutmayı istemiyorum…

Çırpınıyorum güzellikler için
Ama bana hep dipsiz kuyular düşüyor
Düşlerim,düşüncelerim düşüyor avuçlarımdan
Acılarımsa yüreğimin efendisi
Mutluluklar o isterse geliyor,
İstemezse gidiyor...

Ben ise uzanamadığım ama sevdiğim her şey için yastayım
Kırk gün kırk gece değil bu
Acılar efendim oldukça,
kasvet benim
siyahlar benim
düşler yorgun
düşünceler tutsak

Bu yüzden ölü de benim
Gömende benim…