Gözlerimi yeni ütülemiştim; ağladım, kırıştı
Yoksun; gökyüzü karardı, kalmadı ışıltı
Ama varlığında bambaşka bir ışık var
Güneşi söndürür üzerinde ki bu şıklık

Güneş gözlerime yansır, gözlerim güneşin de yansın
Ne gönlüme az sın, ne çoksun, tam aşkımca varsın
Ama sen her şeysin ya da her şey olmuş sen
Sen ilkbahara yeşil, yaza güneş, kışa karsın

Kışa kalsın deyip biriktirdim aşkı sol yanımda
Aşk bir buğday tanesi, ben yorulmak bilmeyen bir karınca
Şimdilik herkes saza ve söze tav
Ama aşkın kıymetini anlayacak herkes kar tekrar yağınca

Karşılaşınca ben seninle yitirdim tüm aklımda kalanları
Ki ben zaten yağmurun ardından arta kalanlarım
Öyle özledim ki seni saran nazı
Bir delilik yapmamak için diyorum gönül az daha sabır

Biliyorum var daha zaman ama zaman ilaç değil dert
İlaç olsa yanar mıydım bu kadar ben?
İlacım ellerinde... Uzat ellerini ver
Bu hasret, bu özlem, yeter bu kadar, gel

Gel, seninle gök kuşağına bir renk verelim
Gel, seninle geri kazanayım tüm neşemi
Gel, seninle güneşe bir eş seçelim
Gel, seninle tüm rüyaları keşfedelim

Mesela Atlantis’e sür, dümeni ellerinde olan gemimi
Bir biz bilelim kimseye söylemeyelim yerini
Tuzak kurup uzak ederler, bilmesinler
Bizden gayrı zaten umurumda değil gerisi

Eminim gerçekleştireceğiz kurduğumuz bu düşü
Biz olmak haricinde ki tüm olacakları aklından düşür
Yüzüp yüzüp kuyruğuna gelmiş iken
Aramızı fazla soğutmayalım düşlerimiz üşür

Ben de üşürüm, solumdan usulca sar beni
Gelsen gidecek tüm sorunlar geri
Boğazıma kadar dertliyim, lakin;
Bin derdime iyi gelen bir dermanım var benim

Gel tüm dertlerimin üzerine bir çizgi çek
Ya da ben geleyim kapına, ellerimde bir demet çiçek
Zaten gönlümün tek isteği ellerinden tuzlu kahve içmek
Laftan anlamayan bu kalbime varlığını ör ilmek ilmek

Bil ki uzak olman dert değil, tüm filikamı gönlünün Atlantisine demirledim
Tüm demirleri sırtımda taşıdım, gel gör ki hiç erinmedim
Çabam boşuna değil ki
Çünkü gördüğüm en güzel manzaraydı gözlerinin derinleri

Gel in geri meleğim, Sema’dan daha sakindir gönlüm
Uçup durursun yüreğim de yettiğince ömrüm
Ki; seni ölüm gelse de bırakmaya niyetim yok
Kelebek bile aşka uçar, yola yetmese de ömrü

Ve biz; uzunca bir yolda yürürken iki kişi
Bu yollar taşıyamadı maalesef ikimizi
Kopunca bağımızın pamuk iplikli dikişi
Satırlar oldu ayrılığın yek direnişi

Yokluğundandır düşer her gün başıma şu koca Sema
Zaten ellerime bak hasretten başka ne var?
Şikayet etmiyorum asla... Affet
Gönlünde tek ayak üstünde beklemek olsun tüm cezam

Aşk bir imtihan ve senin gözlerinde kopya yazılı
Aklımdan silinmesin diye her hecesini hücrelerime kazıdım
Pencerelerim sonuna kadar açık, bir posta güvercini uğramaz mı?
Elimde nûrunu tarif eden dokuz mektup hazırdı

Seninde ne haberin geliyor artık, ne düşlediklerin
Hep benden uzaktalar tüm sevdiklerim
Ya sen hangi diyarın neresindesin?
Atlantis’in ortasında mı? Uludağ’ın tepesinde mi?