söndürün karanlıkları ,
karışmasınlar hüznüme
çiğ kederden ırmaklar coşsun,
sigaramın ateşine dokunmasın bir zerresi
ve dumanı kıvrılmaya devam etsin cennete doğru
hatta ölümsüz kelebekler uçsun yeşillerinde
kıyısında yumuşamış toprakla köprüler yapan bir çocuk
köprünün bittiği yerde kadınım .
suyun istediği renge büründüğü bir dere
içinde sen ve biz.
ölümün , çocukken saklanan sakız çöpü
kadar unutulduğu hayal bittiğinde
yalnızlığım.

//

evsiz bir sümüklü böcek kadar gücüm var
bu sevgi softalığının içinde.
fakat yerim vardır hep ,
hüznün sofrasında olacak kadar bir meze
yani sen gelene kadar ölüyüm ,
geldiğinde tek hece.

///

gözlerim görür gibi oluyor bazen.

aydınlık devasa yıldızları saklar gözlerimden
karanlıksa yatağımda seni.
sen yıldızım olana kadar
ne karanlık geceler iyi
ne gaddarlığıyla yeni yetme ışıklar.

hülasa ;

kefenin cebi var , cebinde de bizler
mezarlarımız da dünyanın arka cebi
ve arka cepte unutulmuş
mendil gibi çürüyecek bizler.
kimin eli kimin cebinde
ne önemi var ?