sessizliği kaybettik önce
sensizliğe katlandım bu sayede
sabahında seviştiğimiz gece
aşkımız kadar ölümlüydün.

sen gittikten sonra ,
şarapçı mekanı mezarlar aradım.
sen susunca ,
herkes konuşmaya başladı.
bana ’kimsin?’ diye soranlara
gittiğin yolu gösterdim

bulanık bir rüyada
neye benzediğini hatılamayacağın
silik bir figurandım

kabul , ağladım , ve
üzerimde eğreti duran bu mutluluğu
haketmiyorum dercesine
seni sevdim.

aşkımızı , gölün sığ yerine gömdüm
üzerinde dört sigara söndürdüm.

soranlara ’kurtaramadım’ dedim
son nefesimi , son sigarama
ayırdım.

o gecenin sabahında
ve karanlık gecede
yıldızların sönmesini beklerken
sabahın olduğu
kül tablasının dolduğu dakika

sigaranı kalbimde söndür istedim
ama şimdi
izmaritini mezar taşı niyetine
ara sıra görüp hüzünleneceğin
bir yerine sok sevgilim.