Oradaydılar oysa!

Sevdanın eklemlerine inen
romatizmal ağrıların vardı, hatırlıyorum
yağmur vardı sarnıçlar ıslanıyordu
taşarak kenarlarından yüreğinin
anneanneden kalma pembe bir şalla
süzülüyordun düşlerime
ince görüyordun herşeyi
düzgün tutmayı iyi beceriyordun
durmadan tebeşirlediğin istekanı
hayat altı köşeli deliklerden geçip giderken
geriye kalan son siyah anı
girmeyi beceremiyordu
sevdanın çuhalanmış zemininde akarak
çaprazında duran kara bakışlarına

Oradaydılar oysa!

Paspasın altına sakladığın bakışlarının
beklerken alınılmasını
gelecek olanın kapıda kalmamasını düşünerek
bir şiirin ekosunu dinliyordun
kulaklarını asmalarla taçlandıran, hatırlıyorum
titreyen ses tellerinin ritminde
yakalamaya çalışırken acının notasını
eşlik edemediğin diye başkalarının acılarına
adet sancına mektup yazıyordun
çıkıp gelmesi için aniden
muaf olmak için mahcubiyetinden

Oradaydılar oysa!
Oysa oradaydılar!

Selçuk ERKİ