Yaşamın azgın ilerleyişinde büyüyor gün
Ağızda kekremsi bir tat.
Kaç baharlar eskidi kimbilir
Kimbilir kaç gecenin karanlığında unutuldu yalnızlıklar.
Kaç şafakta kayboldu aldanışlar.

Ve geceler,
Geceler ölüyor sesizce.
Kim üzülmüş ,kim inlemiş bilmiyor.
Sanki sonu olmayan bir yolun yolcusu zaman
Saatin alaycı yelkovanında büyüyor hain beklemeler
Sevinçte
Ömürde
Hüzünde.

Ne bahar sabahlarının özlem muştularında
Ne hüzzam akşamlarımda.

Gönül sofrasının biten kadehlerinde
Kışla bahar arası yaban gülleri toplayan hayallerimde
Ay ışığına kurduğum salıncaklarda saklı gün.

Talan edilmiş hayatların
karanlık vuslat çöllerinde
Sönüyor belki dün.

Pembeye dönük bir aydınlık yağıyor usul usul
Bir örtü oluyor düşündüğüm her şey.
Batıya kayan ışığında ölüyor gün.

Kelimeler hiç olmadıkları kadar suskun
Cümleler yalnız şimdi.
Uzak ufuklardan yüreğime akan
Son deminde saklı bir huzmenin yalvarışında gün
Dizginlerinden boşanmış bir at gibi soluk soluğa.

Rüzgar kokulu şiirlerde doğuyor
Titrek sancılarımda can buluyor gün.
Bir deniz feneri ağlıyor şimdilerde benimle.
Gün ve ben
Ben ve gün
Ellerimde dün.

Yüksel Beyocaktan.