sokaklar akıp gitti gidişinle
nisan gitti mayıs gitti sonra

gidişinle yitirdim bütün elimdekileri
bir tozlu kapkara kitap kaldı

kitabı elime alırsam tozu bulaşacak edebiyatın
korkmuyorum dokunuyorum
açıyorum kelimeler de gidiyor

ben çocukluğumu temmuz’un başında
denize fırlattım sarhoştum

gidişinle yalnız kaldı bahçede zambak
tablodaki çocuk yalnız kaldı
yalnız kaldı sol tarafı yatağın

ben en son ağladığımda yine biri gidiyordu
ama sen ölmedin
bu derin sessizlik niye
çok mu kötü görünüyorum bu acıyan bakışlar niye

ben gözyaşlarımı temmuz’un ortasında
kuruttum toydum

baktım temmuz hazırlanmış gidiyor
vedaların elli çeşidiyle kucakladım onu
uğurladım

yani sen gittin geriye
fransız balkona yaslanmış
gidişlere alışmış
elinde sigarasıyla
bir ben kaldım

ben sigaraya temmuz’un sonunda
başladım bana benziyordu