0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
892
Okunma
güz sancısıydı akşamüstü
her adımda sararıyordu
biraz ben sararıyordum biraz yapraklar
meteliksizdim belki biraz bozukluktu
senden geriye kalmış olan yürek
ama o da sararıyordu
sarıya çalıyordu sokak lambaları
yine de ölüyordu insanlar meçhul
sokak köpeği bunları görüyordu
ama sarıya çalan sokak lambası
onun için bir şey anlam ifade etmiyordu
güz sancısı neyse aynıydı onun için
gölgesi hüzünlüydü yüzünün
gece damlıyordu balkona
iki çocuk olurduk böyle geceler
gülüşürdük
şiir okurdum sevişirdik
bilmiyordum turgut uyar’ı çok sevdiğini
uyurduk gece çekip giderdi
sokak lambaları sönerdi
sen uyanırdın kollarım altında
bana bakardın
yüreğim çekip giderdi
bilmiyordun sabaha karşı ne kadar
güzel olduğunu
