1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1051
Okunma
tozudur pembe panjurlu evin
umut bazen
bir gülümsemenin kenarlarıdır
pembeye yakın ve biraz çatlak
uzaktan duyumsadığım karanfil
kokusu mudur
ölmüş anılar mıdır
bir ayrılığa yakın ölümü hatırlarım
elbet her bitim ölümü hatırlatır
ama her bitim yeni umutları doğurmaz
özü işin yakalayabilmek kokuyu
bir kırmızıya yakın
özlemler vardır
bir de onun sancıları
sürekli bir ezgi doğar
gözün kaybolduğu boşluktan
sürekli bir hüzün
nedir bu hüzünlü melodiler
ruhum eriyor
dinliyorum dinliyorum
nerde bu notalar
hepsini kurşunlamak istiyorum
susturacağım yalnızlığı
5.0
100% (2)
Cevap Yaz