12
Yorum
16
Beğeni
5,0
Puan
1168
Okunma
yaşamaya geç
ölüme erken
en güzel pozunu ver.
Anladım ki;
Zamanın efendisi olmuş varlığın.
Sesini duymazsa gönül; talan
Tapınak kapılarını yumruklayan ellerim yorgun
Bir bir eskiyor dilimde dualar
Ne zaman güze döndü yaz
-Daha çiçektik dalları basan-
Ne zaman örüldü üstüme bu taştan duvarlar!
Kabir ziyaretlerinden kaçtığım yıllar intikam peşinde
Hergün mezarını suluyorum ümitlerin
Yeşil örtülere sarınıp düşüyor önüme bir güvercin
Daha kanatları kırılmadan
Hazırlıksız yakalanacağımız yağmur bulutları
Rüzgarın ardına saklanıp kümeleniyor
Gözlerime çektiğim mili kaldıracaksın diye
Ödüm kopuyor.
Ve kahkahalarla ağlıyorum telefonda
Sesini esirgemediğin zamanlar
Cümleler kırılıyor dudaklarımda
Keskin kenarlarından yakalayıp tutuyorum.
Cam yiyen adamların olağanüstü bir tarafı yok-muş
Olağanüstü tek şey yaşam.
5.0
100% (20)