Bir taşa küfrediyorum
gayet nezih kelimelerden seçilmiş,
önüm arkam daş yığını
kadınımın sivri diline dolanmış bu hikaye
tığ oyasına kananfirkteynler eşlik ediyor
önderler ve arkadaşlar muamma

ayıp ediyoruz, soruyoruz
sormak cehalet nişanı olmuş cahil kavminde
hiç mi parmaklarını birbirine geçirip, okumuyor insan
avucundaki Allah lafzını

umurdışı frekans mezarlık kartonajında
sihirli değil hiçbir okşama
ya da ilahi
sırf gıdıklanmak arzusuyla gıdıklarken iti kediyi
yaranmaktan daşlar kırıyoruz soğan misali

yolculuk çok uzun
ama mesafe fark etmiyor ölmek için
hiç kimseye anlatamıyorum kendimi
kendim, içimde kalitesiz kumaş içinde örtülü tarih
örtülü ödenekler kadar harami kalıyorum
öksüzü yetimi muhtaçken yaşamaya

ayak basmakla aşınmaz dünyanın denizinde
saçlarımın ortasında omuriliğe bir sinir peydahlanıyor
piç arzuların en yasal olgunlaştığı avmler biliyorum
kadınların ve erkeklerin daha çok tabla namusuzluklarında
işportacının en bereketli gününün elleriyle avuçluyorum
kötülerin dönme uçlarını

bir ses kalıyor geriye
ergiyen kızgınlıklar suratımda köylü kızı figürasyonu
kelebekler hiç de masum değiller erkenden öldükleri için
oynaşıyorlar, oynaşıyor herkes ayna dışındaki putuyla
büyük bir sivilce bu, patlıyor
ak ne dir diye umursamaz kalıyorum

beş parayı on para yapacağım için
hamalın ipi misali dertliyim
param yok diye tek tek daşlar fırlatıyorum önüme arkama
kime gelirse hak getire,
doyduğum için şanslıyım

bir deney faresi kadınım aşk
yüreğime damıtılmış daşsın en kırığından
çıkma, seni hep ortalığımda arzuluyorum