bir günah gibi duru içimde mazi,
geçip giden yıllar gibi düğüm düğüm üstüne atarakbağladığım ömrüm gibi,
içimde yıllandıkça bunu ben mi yaşadım dediğim bir büyük hayret,
ve hoyratça kırılmış gönlüme biraz huzur, geçen her saniye...

ama işte orada duran ve hiç gitmeyen şarkılar var.
ölüme gittiğim yollar
sana geldiğim yollar gibi
karanlıktan ürkerek
ve üfleyerek sensizliğin kandillerini
ruhuma yeni ruhlar çağırdım
geldiysen haber verme
öyle sessiz sedasız bekle bir yerlerde dedim.

ne vakit o şarkılardan biri
bir uzun yol şarkısı,
iskeleler ve feribot
ve dillerini bilmediğim insanların
bildiğim tüm dillerdeki gibi
korku dolu bakışları,
orada öylece duran ruhları
buyur ediyor akşam ufuklarıma
yavaş yavaş silinirken ufkumden gündüzler
gece ilerledikçe ilerliyor ruhlar ruhuma

hadi geç git diyorum
yormadan yorulmadan git...
başka bir şey istemem sadece git.
anladım canımı acıta acıta gidecek bu acı içimden
yaka yaka
ağlata ağlata
git
yeter ki git...