güzel günler düşlemek..
hiç ümit etmeden ve beklenti içinde olmadan

baktığın pencereler kadardır hayat
içeride olanalrın dışarıdakilerden daha anlamlı olmasıdır huzur.
köhne bir şehrin uğuldayan gecelerinde
düşlediğin bir tek andır huzur.

baktığım tüm pencereler geliyor aklıma
ve geçtiğim tüm yollar
ettiğim tüm dualar..

dadaist bir şiirin
anlaşılamamış son bir mısrası gibiydi cümlelerim.
her adımında bir düş kırıklığını
ve her kaldırım taşına bir damla göz yaşımı gizlediğim uzak bir şehir gibiydi
aklımda kalanlar...
bu yüzdendir çizgilere basmadan yürümeye çalışmam
ve bu yüzdendir yüzüme dikkatli baktığında gözlerimi kaçırmam.
uzak şehirlerin her birinde
bir parça masumiyet
bir kaç damla gözyaşı
ve bir tanesinde de çocukluğumu bıraktım ben...

ama olsun
baktığım pencereler kadar hayat.
buğusuna çizdiğin hayaller kadar varoluşun.
ve sen geçip gittiğnde senden bir parça nefes kalır
gerisini zaman
gerisini soğuk bir akşamüstü alır...

aşksa bir başka akşamda pencerene kar düştüğünde
daha önce hiç kar görmemiş
bir akdeniz çocuğunun o ilk heyecanındadır.
tıpkı sen ve ben gibi...