Kul verilen ömürle tüketir vadesini
Aslolan yaşamaktır hayatın sadesini

İnsanoğlu yaşlanır gençliğe hayellenir
Gönlü mazide kalan yanlışa meyillenir

Maziye dönüş olmaz ama ibret alınır
Hatalar ayıklanıp düzgün suret alınır

Yaş kemale varmadan ömür irdelenmiyor
Kalp gözü açılmadan gözler perdelenmiyor

Gönül denilen dergâh muhabbet’e hanedir
Allah sevgisi varsa gerisi bahanedir

Eşi bulunmaz cevher İlahî Nazargâhdır
Aşk oduyla yananın ruhuna Kıblegâhdır

Bir cevher ki kararmaz kor misali yanarken
Aşka giriftâr olup Yaradanı anarken...

Allaha dost olanlar gönlünü etmez heder
Öyle bir dostluk ki o mezardan öte gider

Âhiret âlemine Ölmeden geçilmiyor
Hesaba çekilirken yaşlı genç seçilmiyor

En güzeli şüphesiz imanla yaşlanmaktır
Salih amel denilen çeyizle işlenmektir

Beyhude geçen ömür çiçeksiz dala benzer
Deryanın ortasında küreksiz sala benzer...


Mehmet Nalbant