Merhamet ah merhamet canhıraş nefesiyle
Bir şeyler anlatıyor duyun diyor bu sesi
Girdaplara atılmış paslanmış kafesiyle
Yeniden su yüzüne çıkmak bütün hevesi

Al vicdanı insandan geriye zillet kalır
Bağlanır basireti ruhunu benlik sarar
Kalbde iman zayıfsa yerini zulmet alır
Mânâ’dan uzak kalan sırrı zahirde arar

Bir evlat düşünün ki hâli vakti yerinde
Ana babayı koymuş yaşlıların yurduna
Aynı kaderi yaşar mutlak günün birinde
O en makbul dualar düşmediyse ardına

Köprü altında yaşar sayısız nice sabi
Sırtlarında çileyi geleceğe taşırlar
Kader mi diyeceğiz hepsi insafa tâbi
Onları neler bekler habersizce yaşarlar

Bir yanda çıkar için zulme alkış tutanlar
Merhametten arınmış kana doymaz sülükler
Milyonlarca mülteci derde derdi katanlar
Ölümün gölgesinde tek sayeban melekler

Mademki sıfatımız Eşref-i Mahlukattır
Yok etmek, can yakmak mı ! bu şerefin bedeli
İnsanı makbul kılan sağlam bir itikattır
Mülhidlerin hesabı Rûz-i Mahşer vadeli

Merhamet ah Merhamet ! sonumuz pek karanlık
Yükün çok mu ağır ki taşıyacak yürek yok
Acı çok, acımak yok Tükeniyor insanlık
Asrın zulmü meydanda fazla söze gerek yok

Mehmet NALBANT