Varsın kerpiçten olsun neyleyim Kâşâneyi
Hayatı paylaşacak bir eş olsun içinde
Marifet bulabilmek o gönlü şahaneyi
Ruhumu aydınlatan güneş olsun içinde

Senin diye serseler önüme kehkeşanı
Istemem yeter bana Gönlümün sitaresi
Silinmez bir kitabe kalbimdeki nişan’ı
Yolumun yoldaşıdır canımın tek paresi

Koca bir ömre bedel, bir tek gülüşün Gülüm
Acı tatlı Günler’de ayrılmadı yolumuz
Ayrılığa neden çok, bize tek sebep; Ölüm
Çiçeksiz kaldı ama kırılmadı dalımız

Kavlimizi bozmadan kırk yıl geçti aradan
Kibir denen illetten azade yüreğimiz
Sevgi, saygı, sabırla tezyin etmiş Yaradan
Aşk ile tutuşturduk sönmedi çerağımız

Bu can emanet bize sahibi mutlak alır
An gelir hitam bulur ruhlar bedenden uçar
Zamanla unutulur anılar köhne kalır
O açmayan çiçekler belki mezarda açar

Mehmet NALBANT

Kırk yılın anısına...