Kanatları olduğunu unutan tüm kadınlara...




Ben nasıl girdim bu kafese?
Hangi el vurdu kilitleri üstüme de farketmedim?
Kim yoldu kanatlarımı da
Yaşadığım bu mekandan hoşnutmuşum gibi
Uçmayı unuttuğumu unutarak
Memnun yaşamışım yıllarca?
Olup olacağım,
Görüp göreceğim
Yaşayıp yaşayacağım bu kadar mıymış?
Üzerimdeki gökyüzünü
Penceremden görebildiğim kadar sanmışım
Koca bir aldanışmış!


Süzülmek varmış meğerse güneşli gökyüzünde
-bulutlusundan hoşlanmadığımda-
Sonra göçüp konup dinlenmek,
Yağan yağmurda yıkanmak varmış...


Bu kafese kendi kanatlarımla
Kendi küçük ama cesur adımlarımla girişim
Bir yorgunluktansa eğer
-Ne zaman?
Bir sürü geleneğiyse
-Neden?
Bir inanış, bir kanmışlıksa
-Kime?
Kaçmaksa
-Nerden?
Daha iyisini bulmaksa
-Nasıl?


Yok
Kimse değil beni kafese koyan
Kendim yalnızca
Çünkü bence kafes değildi ilkin
Özgürlüğümün bir parçasıydı
Ve kendi seçimimdi
Sonradan kafeslendi.

:(


Şaziye BİLİR