senden söz edecek şiir harfleri kanatmak zorundadır
a’dan z’eye özleme boyanmalı
eni konu bomboş bir çerçeve
uslanmaz haylazlığım ve ebruli sessziliğimle
sodom ve gomoreyi harap eden çığlık gibi
bütün imgeleriyle sensizlikten arınmalıdır..

seni düşündüm dün gece halkımla birlikte
ne çok kan dökülmüştü ne çok eksik kalmıştı sevda
dünya ne çok kararıp ağarmıştı
korkmak boşuna
allahı ve seni düşününce hele
savaşın ve barışın tarihinde depreşirken insanlık
sarıdan kırmızdan
vazgeçilebileceğini de anladım
bir ülkeden
bir davadan
savaş ve barış için
çocuklar ve kadınlar için
dualar için hatta
gölgeler için belki
ağzımı kanatarak bütün jiletleri öptüm
bütün sloganlara bütün meydanalara koştum
koltuk altımda kuru gül daneleriyle

kana ayarlanmıştı bütün saatler
bütün şiirler sensizken intihara
bütün intiharlar tenhalara saklanmıştı
bir şehri omuzlarımla uyandırdım
gül serperek yağlı bir ilmeğe
umut ve sevdayla
alnı aklanmış bir savaşçı silüetiyle
yanakları al bir kadına sokulmak için delice..

hayat dediğin bir imecedir aslında konuştuğumuzda
ve şiire saklanmıştır sustuğumuz her şey
üstümüze bulaşmıştır kekre bir koku
ha gül ha kan
tutmuştur bizi mutlak
uzak bir gök yakın bir deniz
kendi tenimizde bir yabancı gibi yanıldığımızda..

başladığım her şiirden esrik bir hüzünle dönüyorum
elimde değilse yaslı ellerin
yüreğimi terk ettiğim imgelerden apartopar saklanarak
esmer boynumu uzatarak giyotinine susmanın
çıplak bir ruh gibi bezeyerek şehvetle
faili meçhul vahşetin emzirdiği zamanı
ölmek ya da yaşamak için özgür topraklarda
gümrah ağıtlardan şenlik şenlik gülüşlere uzanıyorum..