beni lirik şiirlerin mısralarıyla hatırla
ihanete dair bir suçlu arandığında
benzeterek çocuk masallarındaki korkunç ejderhalara
yanılma ne olur kalbin sıkışınca laciverdi düşlerde
güzel olan hiçbir şeyi ben sanma kuyu dibinde
idamlık mahkumların son isteği ile avut beni
çarmıha gerilmiş hallerinle hatırla

istiridye kabuğuna sığınmış inci değilim kabul
göğün ellerinden damıtılmış sözcüklerim de yok
korkağım her çocuk kadar yalnız kaldığımda
bahçıvanın kokladığı gül yapraklarında değil
elbette öyle hatırla isterdim beni
hak etmedimse de anlamlı bir elvedayı
metruk cesetlerin toprak kokmasıyla hatırla

hem aşk töhmet ve suçlamadır mevsim hazansa
suçladığım kelimeler değil tutuştuysa harflerim
hançerlendi uzattığım ne varsa elbet zeytin dalı da
bir namluyu doğrultur gibi doğrulttun ya bakışlarını
artık hiçbir cevap avutmaz beni
yanıtını yitirmiş her soruyla beni hatırla

kelimeyi kanatmış cam kesiğidir aşk dediğin
öpüştüğünde asla anlamayacağın o kekre tadla
ki bir tek ayrılıklarda hücum eder beynine
ah ki sevgili aşkın ilkesidir acı çekmek
beni acılarla örselendiğinde hatırla..

kim unutabilir ki yarin tebessümünü
sevdaya dair sözlerini kim çiğner mecbur olmasa
firkat varsa bir şiirde bir imge kendini deşer
birazdan bir a n t o l o j i kesin intihar eder
beni müntehir çiçekler koklayarak hatırla