Sabırla susturulmuş küfürler dile gelirse bir gün
Çocukluğuma ver anne, büyümek istemezdim ben de böyle.


Yerle bir minderlerde unuttum anlattığın masalları
Omzuna yaslayıp, yasımı silen babalar topladım komşulardan
Sana hiç anlatmadım öksüz yanını umut etmenin, duyma, boşver anne...


Ellerimi açmamı tembihlediğin semaya kaç kez doldu gözlerim
Bir sabah derli toplu uyanamadı saçaklı dünlerim rüyalardan
Harama bakarken, helal yoksulluğumu basamadım bağrıma, affet, kızma anne...

Güneşli ve terbiyeli şarkılar söylemeye alışamadı sazım
Ne zaman ölmüş bir balık görsem, denizlere küstüm kıyılardan
Yalandan güldümse yaşlanmış kirpiklerine, yalandan gül bana, ağlama anne...

Tesbihine sarılmış yakarışlarım umuduna yoldaş olacaktı
Avunabilseydim isyanımın gürültüsünde sesim yankılanmadan
Gamzeleri aşkla okşanmış bir torun büyütecektim sana, belki ve keşke anne...

Emek verip oyaladığın yazmayı tabutuma sararsan bir gün
Toprağımı öpme anne,ölmek istemezdim ben de böyle.