ben Kapkara Adam


ben lânetli adam, bütün günüm bu benim
acının sabahlarına uyandırılırım, hep geceyim
kötü bir sır
saklı durur başucumda
ayağımın kiremitinden seken kuşlarla-
övünç tarlalarında gezerim
kuşkum siyâh!

büyüdüm
gölgelerimi derledim
dalgalarımı raksına bıraktım- ışısın diye aşk!
kimim kimsem yok diyen bir çiçeği besledim
ellerimle, ellerim yorgun sular gibiydi
hayata kapandılar… ölüm tabutumda
astığım resimlere benzeyen
birkaç köhne şiir
benim gizemimdir
sonsuzluğu, onun ve o!

bütün Kadınların saçlarıyla oynadım,
soluğum kesildi
kibrit aradım çocukluğumdan
yakmak için güzel acılar vermeyen şeyi
kin duydum en uzağından bir kılıcın
zorladım aklımı- delillerim ve deliliğim
yerinden oynadı! hiçliğe sessiz bırakıldım…

ben lânetli adam, rüzgârı tanıdım
-çöllerde-
tanrım oradaydı
karanlığı elime alıp, büyülü mumu aradım!




Payanda