Belki hasret üzerine gurbet üstüne yazmalı
dökmeli kurşun
ki
arınmalı illetinden hasretliğin

pas mı atmış iki şiir birbirine
ve kardeş olmuş iki şehir desenize

biraz da kahramanlık şiirleri yazmalı
okumalı
kurtuluş günlerinde yapmalı bayram
ölenlerin ardından da
ağıt yakmalı her dilden

durmadan usanmadan söz etmeli özgürlükten
neresi boş kalmışsa kağıdın
yazmalı
ki
unutmamalı
kenar süsü olarak kurtuluşun beyaz güvercinlerine
taklalar da attırmalı
neresi boş kalmışsa kağıdın yazmalı
yazmalı
ki
unutmamalı

Agobun kazı olmamak için zehri
çıkarmalı parmak takıp boğazından
değil mi
ya

birileri ilimle bilimle
perdesini aralıyorken karanlığın
birileri de yılmadan usanmadan
yamıyorsa karanlığın perdesini
ne çıkar

hiç bir duvar hiç bir set
direnemez doğacak güneşe
ki
elbette çürüyecek
cahil kumaşından örülen perde

belki aşk üstüne yazmamalı bir zaman
olgunlaşsın
hani ballansın mayalansın
demlensin hani

aşk üstüne konuşmamalı bir süre

çocuktan almalı haberi
bayram ne vakit diyerek
usanmadan eğitmeli
bu körpe beyinleri durmadan

bir zamanlar kızıl derili makyajlı maskeli
ellerinde ağaç dallarından kılıçlarla
savaşırdı çocuklar
oyundu

anladılar artık savaşların oyun olmadığını
şimdi ellerinde
kitap
önlerinde bilgisayar
ve beyaz bayraklar düşlerinde

yine de çocuktan almalı haberi
bayram ne vakit diyerek

Yüksel Nimet Apel
20/Eylül/2011/Salı/Bodrum