Sabahtan kalmadır bu mahcubiyet
istop etmiş umutlara yüklenirken
havasını kaçırmışızdır rüyaların
bakışların uzun uzun bakınır dışarıya
hep yol olmuştur insana sevdikleri
asfalt ve kumdur yol yol dedikleri
biraz da gemi

sen, rüyada kalmasan diyorum bu ara
çarçabuk hazır etsek ellerimizi
valizsiz, telaşsız biletler kesilse
sonra paranın gözü kör olsun deriz bir ara
aslında önceden söylemiştim, biliyorsun
yüzüne çocuklar para için dualandığında

’bu arada yalnızlığımdır, yokluğun’ diye
çat kapı açarsın kapıları yüzüme
yüzüne dualanmış çocuklar gibi seviniriz
ellerim hazırdı ya, hep hazırdı seninle olmaya
tutup, çıkartırım seninkileri kuşların saçlarına

akşamdan kalırız sonra, aşk geceyi sararken
sularımız kesilir, zam gelir ağlamalara
ilk defa bir zam için sevinen gözlerinden öperim
yol artık bıktığını itiraf eder su gibi
toprak ve kandır insan insan dedikleri
biraz da sigara