Şu hayat bir gemi, zamansa ırmak
Mevsimden, mevsime durmadan aktım
Bir yanda gayretim menzile varmak
Bir yanda hatırat!.. Maziye baktım…

Tahtadan kılıcım, kargıdan atım
Uzaklar yakındı, bayırlar düzdü
Çamurlu ellerim, kirli suratım
Karanlık geceler bize gündüzdü…

Bilyelerim!.. Tek hazinem onlardı
Gazoz kapaklarım, kibrit çöplerim
Dur bakayım; bir de, tüh-tüh’üm vardı
Çıtlık ile dolu idi ceplerim…

Saklambaç, koşturmaç, çelik-çomak’lar
Üst üste konurdu dokuz kiremit
Bizimle coşardı bütün sokaklar
Atilla!.. İsmail!.. Nerdesin Hamit?

Sazlıklar bizimdi, ormanlık bizim
Telden arabayla yarıştık demin
Kırlardan toplardık böğürtlen, üzüm
Kulağın çınlasın senin, ey Emin!..

Kızlar ip atlasın, beş-taşı yaysın
Biz göğe salalım uçurtmamızı
Onlar hiç durmasın kaydırak kaysın
Seçelim içinden en güzel kızı…

Şimdi de sırada savaşçılık var
- Anne!.. Nerde benim mantar tabancam?
Üstünde gezerken düştüğüm duvar
Ve de ayağımı kesiveren cam…

Fırlattım mı göğe değerdi okum
Sapanımsa hızlı idi rüzgârdan
- Kadiiir!.. Yemek hazır!.. - Anne ben tokum!..
Henüz yedim bahçedeki has nardan…

Seni unutamam köpeğim Çakır
Beyaz tüylerinde yıllarım saklı
Hurdalar toplardık demir ve bakır
Satardık onları, çocukluk aklı…

Hiç çıkmaz aklımdan asla o günler
Kasnaklı uçurtmam, tutkalı un’dan
Bugünden de taze o eski dünler
Kaykıldım gemime çam kabuğundan!..

Kadir Çetin Oğuzeli/90