Her acının ve aşkın mutlak mağlup kederiyim
Mutluluk orucunda nedense seferiyim

Yokluğun çivi misali duvardan sökülmez
Yanan yağmur boş yere yanağına dökülmez

Aşkıma mülteciyim asla dönüş yok bana
Bir kere yandım öyle kolay sönüş yok bana

Hakka varan sonuma hasrettir tecellim
İştiyak içindeyim korkmam gelsin ecelim

Ufukların kanadına taktığım karanfil
Memnun değilsem şunu bil ki ruhumdur sefil

İsyan edip kendi cehennemimi ateşlemem
Uçurtmam düştü diye kızıp, rüzgâra küsmem

Nilde eğlenen mutlu timsahlar yerli değil
Rengim karaysa korkma yüzüm ak, kirli değil

Yetim kalmış yağmura sevdalarım çöllerde
Hangi ihanetin bedeli ahu zar güllerde

Koca nemrutu küçük sivrisinek öldürür
Yenilmez Yavuzu bir çıban attan düşürür

Beni varlıkta değil gülüm yoklukta ara bul
Bir muammayım say ki meçhul adım İstanbul

Akılsız bir arı çiçekte tatlı altın bulur
Dağları delen yüreğim iki kaşa kul olur

21.10.2006
Hüseyin Özbay