artık gitme vakti çocuk
misafirliğimiz yetti
ne umduğumuzu yaşadık ne de bulduğumuzu
kalk gitme vakti geldi

... burası bize göre değil
hiç de olmayacak
büyümeyi sabırsızlıkla bekliyorsun
biliyorum

sana yalanlar diyemem
seni kandıramam
burası kötü çocuk
senin dünyandan bir dünya daha yok burada

senin umutlarınla yürümüyor bu gemi
yelken açıp mavilikler dilemek yok
karanlık buralar ve köhne
gün hep telaşlıdır geceye

kimileri zengin yaşar, kimileri yoksul
kimileri yaşamayı sever, kimileri ise öldürmeyi
kimileri özgürlük için savaşır, kimileri bu durumdan zevk alır

işte öyle dengesiz bu yer
kar tutmaz mevsimi ya da mevsimler sevgiyi
hazan gelir ağaçlar yapraklara kıyar
kış gelir gökyüzü ağaçlara

Tanrı mı istedi böyle olsun bilinmez
derler ki ölenle ölünmez
ama ecel buralarda işlemez

ya yanarsın ya asılır ya da vurulursun
sevdiğine gül yerine kefen alırsın

çocuk bu dünya kötü
hayallerin yetmez değiştirmeye
doğar doğmaz vurulur farklılığın yüzüne
sanki senin suçun varmış gibi bu seçimde

ki ayıp mıdır sorarsın elbet
bilmem daha Tanrı cevap vermedi kimseye

Kur’an, İncil,Tevrat, Zebur farklı farklıdır
Muhammed,İsa,Musa,Davud farklı farklı
yetmiş iki milleti kim istedi de yarattı

şimdi yola koyulmak vaktidir
baş koyduğun yastıktan ayrılmak vakti
gel çocuk geride durma
artık sürüde kalmak da fayda etmez
kıyarlar sana

bu yol bizim, bu ağaçlar, bu gökyüzü
eğer ki yaşamak istiyorsan
dününü, bugünü
gel çocuk al en cesur gülüşünü...