Gün gelir, başım alıp gidersem bu diyardan
Anadan, kardeşlerden, can dostlardan ve yâr’dan
Unutun gitsin artık, saymayın beni vardan
Aramayın, sormayın nasıldır, nerde diye…

Farz edin dünyanıza girmedi böyle biri
Ya da şöyle düşünün; ölüyüm, değil diri
Boşuna beklemeyin dönecek diye geri
Meçhule yelken açmış, uzak bir yerde diye…

Bırakıp gitti diye ne oturup ağlayın
İstemem ne üzülün, ne karalar bağlayın
Ne de ağıtlar yakıp, yürekleri dağlayın
Uzaklarda sır olmuş, düşmüşüm derde diye…

Basarken sırra kadem, demedim “âlem ne der!”
Siz de rıza gösterin, böyleymiş deyip kader
Dua edin, bilin ki; “eden kendine eder”
Hatta gülün, sevinin; “hayır var şerde” diye…

Yedi iklim, dört bucak meltem misali esip
Gurbetlerde dolanıp, böyleymiş deyip nasip
Ben de aramam sizi sineme taşlar basıp
Dönüp bakmam ardıma, yiğitlik serde diye…

Ömür geçti mum gibi, artık eridim, bittim
Hakkınız varsa bende, helal edin… Ben ettim
Meftun’um; hoşça kalın!.. Artık dostlar ben gittim
Oynadığım oyunda kapansın perde diye...

Kadir Çetin/T.Reis/87
Düzenleme:13/11/2012-İzmir