Huzuru gizlemiştim bakışlarına
Sevdamı kilitlemiştim yüreğine
Hayallerimi aş etmiştim ömrüne
Çiçek bahçesine dönsün istedim
Bana adadığını sandığım hayatın

Sonsuz bildiğim yolun çıkmazındayım şimdi
Sağım karanlık solum karanlık
Önümde asfaltı çatlamış bir yol
Son depremden derin yarıkları
İnatla yürümeye çalıştığım

Camda kör bir kız güvercinleri besliyor
Kapıda sağır bir çocuk aşk namesi okuyor
Elinde solmuş papatyalarla çiçekçi kadın karşımda
Bana bakıyor acıyarak bunlar sensin der gibi
Bir bülbül lal kesmiş kuru gül dalında

Bir delikanlı elinde gazeteler bağırıyor
Yazıyor yazıyor aşk kış indirimine girmiş
Bilmiyor ki aşk çoktan pazara düşmüş
Bir eskici geçiyor önümden sessizce
Arabasında yüreğim can çekişiyor

Bir zamanlar sevdan ile dolup taşarken
Kendi ellerinle söküp alıp gittiğin
İyi bakacağına söz verdiğin
Seninle dolu yüreğim can çekişiyor
Sen ise yılları hiçe sayarak izliyorsun

Senin için solan bir papatyanın ne değeri var
Elinde bir gün seni kanatacak güller varken
Hiç boşuna ümitlenme bundan sonra
Başkalarının açtığı yarayı ben de sarmam
Çünkü ben senli anılarımı susuz bir çölde yaktım ….